FIREFLIES IN THE NIGHT TAKE WING, Video Art Survey
Stavros Niarchos Cultural Center, Athens, June 23-26, 2016
Curators:
Barbara London, Kalliopi Minioudaki, Francesca Pietropaolo, Robert Storr, Artistic Director.
Marion Inglessi (Greek) Catastrophe, 2015, Video (color, silent), 5 min. Courtesy of the artist.
In Catastrophe, Marion Inglessi explores the theme of disaster by choreographing a dramatically silent dance of death. Duralex water cups and Arabic tea glasses are filmed falling in slow motion, hitting the ground, bouncing, turning upside down, shattering into pieces, spilling their content or tragically lying empty. Letters hit the falling glassware with the rhythmic intensity of gunshots, spelling the word catastrophe in Greek (καταστροφή), English, and Arabic (nakba).
Catastrophe, as the artist puts it, “is the fatal turning point or resolution in Ancient Greek drama. The word catastrophe in Greek and Arabic bears the same weight: the catastrophe of Asia Minor, the Exodus from Palestine.” Whether seen as a synecdochic evocation of the body language of subjects in shock—traumatized individuals who let everything drop from their hands at the sight of disaster—or as a metaphoric visualization of violently broken bodies and spilled insides and souls, Catastrophe eloquently captures both the cry of victim and the speechlessness of the observer of timeless atrocities, that include but are not limited to natural disasters, war and violent death. The coupling of West and East that underpins Inglessi’s choice of languages, as well as the fragility of the Arabic glasses that contrasts the durability of the Western ones (Duralex is a famously unbreakable French product that since the late 1950s has spread around the world, and has been photographed in the hands of famous pop culture heroes and real life terrorists), layers her poetic lament of all lives lost to recent imperialist, anti-terrorist and fundamentalist violence, with a critical perspective that further resonates with the current refugee crisis.
Στο Καταστροφή η Μάριον Ιγγλέση εξερευνά το θέμα της καταστροφής, χορογραφώντας έναν δραματικά σιωπηλό χορό θανάτου. Ποτήρια νερού Duralex και αραβικά ποτηράκια τσαγιού κινηματογραφούνται σε αργή πτώση, να χτυπούν στο έδαφος, να αναπηδούν, να αναποδογυρίζουν, να σπάνε σε χίλια κομμάτια, να χύνουν το περιεχόμενό τους ή να κείτονται τραγικά άδεια. Γράμματα χτυπούν στα γυαλικά καθώς πέφτουν με τη ρυθμική ένταση πυροβολισμών, συνθέτοντας τη λέξη καταστροφή στα ελληνικά και τα αραβικά («νάκμπα»). Η Καταστροφή, όπως το θέτει η καλλιτέχνις, «είναι το μοιραίο σημείο καμπής ή λύσης του δράματος στην αρχαία ελληνική τραγωδία. Η λέξη καταστροφή στην Ελληνική και στην Αραβική έχει το ίδιο βάρος: η Μικρασιατική Καταστροφή, η Παλαιστινιακή Έξοδος». Είτε ως μια συνεκδοχική αναφορά στη γλώσσα του σώματος υποκειμένων σε κατάσταση σοκ –πρόσωπα σε τραυματικές συνθήκες που ατενίζοντας την καταστροφή, αφήνουν να τους πέσει ό’ τι κρατούν στα χέρια– είτε ως μια μεταφορική οπτικοποίηση βίαια συντετριμμένων σωμάτων απ’ όπου χύνονται εσωτερικά όργανα και ψυχές, η Καταστροφή αποδίδει εύγλωττα τόσο την κραυγή του θύματος όσο και τη βουβαμάρα του θεατή διαχρονικών δεινών που συμπεριλαμβάνουν φυσικές καταστροφές, πόλεμο και βίαιο θάνατο, χωρίς να εξαντλούνται εκεί. Η σύζευξη Ανατολής και Δύσης που υποδεικνύεται μέσα από τη διγλωσσία της Ιγγλέση, όπως και η ευθραυστότητα των αραβικών ποτηριών σε σύγκριση με τα δυτικά (το Duralex είναι ένα γαλλικό προϊόν φημισμένο για την ανθεκτικότητά του, που από τη δεκαετία του ’50 έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο και φωτογραφηθεί στα χέρια διάσημων ηρώων της ποπ κουλτούρας όπως και πραγματικών τρομοκρατών), υπογραμμίζει τον ποιητικό θρήνο της για όλες τις ζωές που χάθηκαν πρόσφατα από αποικιοκρατική, αντιτρομοκρατική ή φονταμενταλιστική βια, με μια κριτική ματιά η οποία περαιτέρω συντονίζεται με την τρέχουσα προσφυγική κρίση.